Devletin üç ana erki olan yasama, yürütme ve yargı sacayağı gibi onu ayakta tutan temel kuvvetlerdir. Bunlar birinden bağımsız çalışmalarına rağmen, biri olmadan diğer hiç birisi ayakta kalamaz ve denge bozulur çöker. Fakat bir dördüncü kuvvet daha var ki, adeta hepsini kuşatır ve denetler, hatta ülkemizde yönetmeye çalışır. O da basın ve medya sektörüdür.

          Basın ve medya deyince; basılı ve görsel yayın organlarından başlayarak kitaplar, dizi filmler, sinemalar, tiyatrolar ve göze-kulağa hitap eden tüm gösteriler sayılabilir. Her geçen gün tür ve çeşitleri artmaktadır. İnternet ve sosyal medya da buna dâhildir.

          Toplumu eğiten, bilgilendiren ve yönlendiren basın ve medya gücü o kadar etkili bir silah ki; fert ve cemiyetlerin, hatta milletlerin kaderinde rol oynayacak en tesirli mekanizmadır. Basın ve medyanın gücü artık tartışılamaz bir gerçektir. Bu gücün ülke siyasetine yön verdiği, bir dönem hükümet düşürüp başka hükümet kurdurduğu hepimizce bilinen yakın tarihimizin bir vakıasıdır.

          Toplumun yansız, yalansız doğru haber alması ve bütün olaylara objektif olarak vâkıf olması gerekir. İnsanların bilgi sahibi olması için çalışanların, özellikle basının gerçeğe ulaşarak öğrenip dürüstçe (özel hukuku ihlal etmeden) yayması en tabiî hakkıdır. Acı da olsa gerçeği söylemek, yaymak, iletmek ve kabullenmek gerekir. Hatta bu işi dürüstçe yapanları kutlamak ve yardımcı olmak gereklidir.

          Ülkemizde Cumhuriyet dönemi basın yayın ve medya kuruluşlarına genellikle azınlık Yahudi, Rum ve Ermeni vatandaşlarla dönmeler ve Sabetaistler hâkim olmuşlar, art niyetli kimi aydın ve edebiyatçılar bu yolla kötü emelleri uğruna yalan ve asparagas neşriyat yapmışlardır.

          Eski tâ’birle matbuat ve neşriyat yoluyla, mâlüm medya tarafından ülkemizde öyle korkunç tahribat yapılmıştır ki; körpe dimağlar zehirlenmiş, devrimler adına koca bir millet tarihinden koparılmış, yazısı değiştirilmiş, irtica paranoyası ile hakkın ve halkın önü kesilmiş, darbelere zemin hazırlanmış, ülke kaynakları sömürülmüş, millet soyulmuştur.

          Dilden dile dolaşan rivayete göre: Vaktiyle Cağaloğlu’nda Baba Tahir isimli birisi haftalık gazete çıkarırmış. Geçimini ve gazeteyi idame ettirmek için ilan-reklam almak istediği kişi ve kurumlara baskı uygular, korku salarmış. İstanbul su işleri İSKİ den reklam almaya gittiğinde yetkililer isteği kabul etmeyince, ertesi gün Baba Tahir’in gazetesinde şöyle bir haber yayınlanmış: “İSKİ nin su kaynağı Terkos gölünde siyah bir cisim görüldü. Cismi gören vatandaşlar bunun Domuz ölüsü olduğunu beyan ettiler.” Tabi bu asparagas haberi okuyan İstanbullu vatandaşlar Telefonla veya bizzat İSKİ yi protesto yağmuruna tutunca, yetkililer Baba Tahir’in reklam isteğini mecburen yerine getirmişler. Ertesi gün gazetede şu haber yer alır: “Daha önce Terkos gölünde vatandaşlarca görülen siyah cismin bir ağaç kütüğü olduğu anlaşılmıştır.”

          Çok şükür ki, son yıllarda basın, yayın ve medya organlarının birçoğu millî ve dinî değerlere bağlı vatansever, idealist kişilerin eline geçmiştir. Yeni filizlenen dürüst yayın organları çoğalmıştır. Şuurlu yazar, çizer ve edebiyatçılarımız sayesinde geniş halk kitleleri gerçeklere ulaşmakta zorluk çekmemektedirler. Şerre karşı hakkın yanında çok güzel yayınlar yapılmaktadır. Eski günler geride kalmıştır.

          İlkeli, şahsiyetli ve ciddi bir yayın kuruluşumuz olan ve köşe yazısı yazmayı vazife bildiğim cubukhaber.com sitesini burada takdirle ve geleceğe ümitle zikretmek isterim. Çubuğumuzun yerel haberlerini dikkatle izleyip okuyucuya ulaştırmaktadır.

          9.Uluslararası Çubuk Turşu ve Kültür Festivali başlamış durumdadır. Sosyal ve ekonomik hayatımıza çok büyük yararları olan bu festivalin hayırlara vesile olmasını dilerim.