En sevdiğim faaliyetlerden biridir; doğa yürüyüşü. Sabah güneş ışınları serilirken dünyanın üstüne; börtü böcek uyanırken; kanaryalar, serçeler ilk konçertosunu verirken…Bir de yanınızda  kafa dengi arkadaşlarınız  olursa tadına doyum olmaz.
Yontulmamış beton kafalar ile kuşatılmış şehir hayatından  tatlı bir kaçıştır bu yürüyüşler. Damıtılmamış zihinlerle örülmüş toplumsal ilişkilerden sıyrılarak taş/toprak/çiçek/böcekle aynı havayı hem de gün ışırken teneffüs etmek ilişkilerin en safı, en ari olanıdır.
Gevşek ve bereketli toprakta mantar kabarması gibi, goncanın ilim ilim salınarak açılması gibi uyanan doğaya eleğimsağma  vakitlerde eşlik etmek;  üzerine kurşuni uykularla ağırlaşmış kent hayatına başkaldırıdır bu yürüyüşler. Adımlar sert ve ritimli olmalıdır bileğiniz koparcasına. 
Yol arkadaşlarınızdan birisi  felsefeci , diğeri “tonozcu mimar” olunca bu yürüyüşlerden türedi bir hayat felsefeniz kendiliğinden oluşacaktır: Doğayı sevmeyen  insanı sevemez; doğayı bilmeyen insanı bilemez. 
İşte bu anlayışla memlekete  kesin dönüş yapalı kadim dostlar ile her hafta Ankara’nın değişik bir noktasına, başka bir bir güzelliğine uzanımlar yapmaya gayret ettik. Kızılcahamam, Haymana, Elmadağ,  Aydos Dağı, Karagöl, İdris Dağı, Kızılırmak, Handeresi/ Terme Çayı, Mire Dağı, Eymir Gölü, Pursaklar Korulukları, Kösrelik Kızığı Gölü bunlardan bazıları.
Güzergah ilkemiz : Mecbur kalmadıkça asla gittiğin yoldan geri dönme!
Bu sene toprak kar görmeden –şükür-  Nisan ve Mayıs yağmurları ile geçte olsa bir farklı uyandı. Uyanırken öyle mesajlar verdiki biz insanoğluna:
-Rahmet yağdı, yağdı bir sabah ve dönüşü olmaan bir salınım bıraktı Eymir Gölüne:Allah'tan asla ümit kesme
-Bir grup vakti bulutların arasından çıkan İdris Dağı selam verdi bize, bizki zirvesinde oturmuşuz çoban tümseğine Aydos Dağı’nın. Aydos Dağı öykünür Ilgaz’a, Kaşgar’a: Bir dağ gibi dik ve heybetli dur, ama asla kibre meyletme
...Ve gittiğimiz her yerde İHANET!
 Ve  de CİNAYET! Her köşesinde ülkemin, canım ülkemin  en güzel yerlerinde.
Ahh insanoğlu! Sen ne nankörsün! Ey Türk oğlu Türk! Ey Kürt oğlu Kürt! Ey Arab oğlu Arab! Sen ne düşüncesiz, ne hoyrat, ne vefasız, …sız, …sız.
Ey Aziz Milletim! Ne çirkindir senin içinden çıkıp sağa sola moloz yığınları döken, çöp, poşet, pet, bira şişesi atan evlatların….
…Ve siz ey yetkililer! Siz ne gamsız, siz ne sorumsuz ne kayıtsız, ne korkaksınız  bu doğa canilerinin rahat tavırlarına karşı. Sizin yok mudur kanununuz, yönetmeliğiniz, yetkiniz, cezanız; caydıra bu  doğa  ve çevre canilerini. Bilirim ki vardır. Hadi önleyemediniz, yok mudur kepçeniz, işçiniz, toplaya bu pislikleri.
Burası bie İslam, bir müslüman ülke değil midir? Barış ülkesi, selamet ülkesi, ola halkı ve nebatatı sağ ve selim! Değil midir burada yaşıyanlar müslüman;  Büyük Önder, Kainatın Efendisi Resulullah’ın “Temizlik İmandandır” düsturunu  şiar edinen.Allah’ın kendilerine dünyayı emanet ettiği. Yoksa imanları mı eksik bu insanların Ya Rabbi.
Kim daha inançlı Ya Rabbi! Kim insan gibi insan Ya Halık! On gün önce dünya gözü ile bir kez daha gösterdiğin üç yüz yıllık 250 hektar ama yerde bir izmarit dahi olmayan Schloss Laxenburg Parkını kullanan Hıristiyan kulların mı, yoksa “doğaya karşı işlenen suçlar ,Allah’a karşı işlenen suçlardandır” inancını idrak edememiş sadece parkları değil, evinin bahçesini, okulun bahçesini, sokakları her yeri kirleten müslüman kulların mı?
Ey insan! Ey Müslüman!: Doğaya saygı göstermeyen, onu Yaradan’a da  hakkı ile saygı göstermiş olmaz!
Ve kişi yaptığından sorumludur, hesaba çekilecektir.
Ya Rabbi imanımızı kavi et, doğaya saygısızlığın sana saygısızlık olduğunu bilmeyen kullarından dolayı bizi helak etme! Bizi şu yarı kurak coğrafyamızda susuz, yeşilsiz, ağaçsız bırakma! Ve idrak ver biz  aciz ve nankör kullarına ki çevreye duyarlı olsun! Belki bir nebze temiz ve yeşil bir doğa bırakırız yeni nesillere!