Bilmemek ayıp değil öğrenmemek ayıp diye veciz bir özdeyişimiz vardır. Geçen hafta sonu bir duruşma vesilesiyle Konya"ya gitmiştim otobüs terminaline bırakılan bir broşür vasıtasıyla dünyada "Televizyonu Kapatma Haftası" - "TV-Turnoff Week" adı altında kutlanan bir haftanın olduğunu öğrendim. Şaşırdım da. Ülkemizde de Tüketiciler Birliğinin öncülüğünde her yıl 21-28 Nisan tarihleri arasında kutlanmakta imiş. Bu etkinliğin gayesi de televizyondan uzak geçirilecek bir hafta içinde insanın hayatına neler kazandıracağını keşfettirmek.

       İnsanlarımız açısından; özellikle alaturka, star, evlilik, kaynana yarışmalarının; Türk örf-adet ve inancıyla uzaktan yakından alakası olmayan magazin programlarının; sigaranın ağızdan, silahın ve içki kadehlerinin ellerden düşmediği sözde yerli dizilerin… ve bunlardan şikayetlerin yoğunlaştığı bir ortamda bu etkinlik ayrı bir önem kazanmaktadır.

      Bu etkinliğin sloganı: “Televizyonun düğmesini kapat, hayatın düğmesini aç!”.

      Bu haftayla ilgili biraz araştırma yaptığımda böyle bir etkinlikten haberimin olmamasına hiç şaşırmadım. Bu tür eylem ve etkinlikler doğası gereği küreselleşme ve küreselleşmenin mimarlarının çıkarlarına ters düşeceğinden bu tür eylem ve kutlamaların kolaylıkla halka ulaştırılmasının güçlüğü açıktır.

        Çünkü evrensel bir köy haline gelen dünyamızda adına küreselleşme denilen tek tip dünya görüşü ve yaşam tarzının empoze edildiği sistemin inşa edilmesinde en önemli güç televizyon başta olmak üzere; radyo, gazete, dergi, …gibi kitle iletişim araçlardır. Bu araçlara da hükmedenlerin de güç-kapital sahipleri olması nedeniyle gücü elinde tutanlar yani medya sahipleri ne TV'lerinde ne de Tv"leriyle bağlantılı gazetelerinde böyle bir kampanyayı tanıtmıyor, haber yapmıyor, ne de parasıyla reklam kabul ediyorlar. Zaten bu tür eylemleri örgütleyen grupların büyük bir tanıtım kampanyasına ayıracak geniş imkânları da yok.

        Televizyon seyretme konusunda Türkiye'de RTÜK"ün yaptığı kamuoyu araştırmalarına göre, ülke olarak durumumuz hiç de iç açıcı değil. "Televizyonkolik" olma açısından Amerikan halkının belki en yakın takipçisi olma durumundayız. Aile bireylerinin televizyon izleme gün ve saat alışkanlıklarına ilişkin 5 bin 360 kişiyle yapılan anket sonuçlarına göre Türkiye'de insanlar ortalama 4 saate yakın televizyon seyrediyor. 5 saatin üzerinde televizyon seyredenlerin oranı ise yüzde 20. Televizyon izleme süresi, insan yaşamının 9 yılını işgal etmektedir.

       Bu oran ve rakam insanlarımızın daha faydalı işler için, hattâ uyumak için dahi yeterli zaman ayıramadığımızın açık göstergesi. Uzmanlara göre günün uzun bir bölümünü televizyona ayıran bir kişi, tamamen televizyon bağımlısı oluyor. Tıp ilmi açısından da , uzun süre televizyon seyretmenin insan vücudundaki olumsuz etkileri ile bağımlılık yaptığı bilimsel verilerle ispatlanmıştır.

       Peki, içimize sinsice yerleşen ve Türk toplumunda her evde başköşeye yerleştirdiğimiz tv.den - televizyon bağımlığından kurtulmanın çaresi yok mu?

       Elbette var. İrademizi devreye koyduktan sonra rahatlıkla kurtulabiliriz. Ancak, gerçekçi olmak gerekirse, irademizi kullanmak çoğu zaman mümkün olmayabiliyor. Olsa bile, uzun süreli olmuyor. Adı üstünde, bağımlılık. Bunu aşabilmek için dış desteğe ve önemli vesilelere de ihtiyaç var.

        Bu duruma dikkat çekmek için nisan ayının son haftasında “Turn Off Tv” (=televizyonu kapat) haftası olarak etkinlikler yapılmaktadır. Haftanın ayrılmaz parçası ise şu slogan: “Televizyonun düğmesini kapat, hayatın düğmesini aç!” Bu kampanyanın temel amacı insanların yılda bir hafta için de olsa televizyon karşısında harcadıkları zamanı azaltmak ve insanların zihnine daha faydalı şeyler yapabilecekleri anlayışını yerleştirebilmek. Televizyondan bir haftalığına uzak kalma iradesi gösterildiğinde bu durumdan ders çıkartılarak hayatımızda tv'ye daha az yer vermek.

        Bu haftayı düzenleyenler ve destek verenler, insanlara şu mesajı aktarıyorlar: “Sadece bir haftalığına televizyonunu kapat; sonra gör bak neler olacak!”

        Sonuç herkes için sürpriz olacak. Bütün aile bir hafta tv.siz birlikte geçirecek. Kitaplar okunacak, tiyatroya-sinemaya-spora gidilecek, komşu ve arkadaş ziyaretleri yapılacak, evde o zamana kadar yapılamayan unutulmuş olan meşgaleler bulunacak, Örneğin; ailecek küçükken oynanan oyunlar oynanacak… dahası herkes “meğer ne kadar çok vaktimiz varmış” diyecek.

Özetlersek; “Hayatın düğmesini açmak” parmaklarımızın ucunda.