Çubuk İlçe Milli Eğitim Müdürlüğünce 2 yıl önce düzenlenen Türk Halk Müziği Ses Yarışması sonucu dereceye giren öğrenci ve öğretmenlerin seslendirdiği türkülerden oluşan CD nihayet çıktı.

Hakkını verelim güze bir çalışma olmuş.

Amatör bir heyecan.

Sıcaklığını ve samimiyetini hissetmemek elde değil.

Yüreğinize sağlık efendim.

Bu çalışmada “amatör” yüreğini ortaya koyan tüm öğretmenlerimizi ve öğrencilerimizi kutluyorum.

Güzel olan bi zatihi güzeldir. Sebep-sonuç aramaksızın güzeldir.

Yapılmış olması, hatta yola çıkılmış olması bile takdire şayandır.

Tıpkı aşk gibi…

Lakin bu amatör çalışmaların güzelliğini ve samimiyetini gölgeleyen “profesyonel niyetler” seziliyor güzelim çalışmaların arkasında.

“Keşke olmasa” kabilinden şeyler bunlar.

Duyunca insanı üzen, iyi niyet ve samimiyete riya bulaştığını hissettiren şeyler.

Güzel düşleri mahveden karabasanlar misali.

Sonra mı?

Trajikomik hadiseler…

Çubuk çarşısında, Perşembe pazarında, esnaf esnaf dolaşıp kaset satan(pardon kibar olalım CD diyecektik) satmaya çalışan müdürlerimiz.

32 derece sıcakta içindeki sanat aşkıyla yollara düşen neferler!

Bakkal Memet! Soruyor….

Hayırdır müdür bey, ne kaseti bu?

Müdür bey hazır cevap: Efendim bu CD… Sonra satıp okul yapcaz. Hadi sende bir tuğla koy.(Bir tuğla oldu 15 TL!)

Hayırlı işler…

Biz biliyoruz ki devletimiz güçlü. Okul yapacak kadar bütçesi var ve ihtiyaç olduğu zaman yapıyor da. İnanmayan baksın son yıllarda Çubuk’ta yapılan okullara.

CD satıp okul yapmak okul müdürlerinin görevleri arasında var mı? Bunu bilmiyoruz tabi. Ya da böyle bir şeye gerek var mı?

Bin kişiye sorup anket mi yapsak acaba…

Yoksa bu işten sorumlu olanlara mı sorsak…Mülki erkana ve dahi siyasilere…

İktidar partisi temsilcilerine…

Vatandaş demez mi, sen okul müdürüsün, CD satmak için dükkan dükkan dolaşmak zorunda mısın?

Ola ki derse ne diyeceksiniz?

Ya bir de başbakanımız duyarsa…

Bu işi gönüllü yapıyorsanız zaten diyecek bir söz yok, çünkü sözün bittiği yerdeyiz demektir.

Ancak bu satış işinde bir zorlama filan varsa? Her okul şu kadar satacak, paralar hesaba yatacak cinsinden bir zorlama?

Olamaz mı?

Zor iş memlekette müdür olmak!

Ama doğru oturup doğru soruyu soralım.

Bu kadar güzel bir çalışmayı bu kadar ucuzlatmaya kimin hakkı var.

Ey yüksek sanat erbabı!

Sanat bir gönül işi değil mi? Sanat eserini satılması gereken “mecburi bir malzemeye” dönüştürmek hangi yüksek sanat değeri ile bağdaşır?

Nerdesiniz? Neden sesiniz çıkmaz.

Kulağınız duymaz, gözünüz görmez mi? CD’deki türkülerin sesine de kulak vermeyecek misiniz?

Mevlam gör diye iki göz vermedi mi?

Yapılan bu güzel çalışmayı illaki ticari bir karşılığa dönüştürmek, paraya tahvil etmek, buradan elde edilecek olanla binalar dikmeyi “başarı” olarak kendi hanesine yazmak için insanları zorlamak sizce nedir Allah aşkına!

En hafifiyle söylesek dahi her şeyden önce sanata saygısızlık değil midir?