Kırkı deviren yaşımla Yeşil Çubuk"umuzun yaklaşık son 30 yılına şahitlik ettiğimi hatırlıyorum. Çarşı içi hariç mahallelerinin tamamına yakını bahçe içlerinde çoğu iki katı geçmeyen yeşillikler arasında bir ilçeydi benim çocukluğumda Çubuk.
Yukarıdan aşağıya her iki tarafı da söğütlüklerle, yemyeşil çimenliklerle kaplı Çubuk çayında yüzdüğümüzü söylesem şimdi kimse inanmaz. Belediye binasının bulunduğu yerde söğütlerin altındaki çay bahçesinde çay, kahve içenlerden acaba kaçı hayatta kaldı? Anlattıklarım uzun değil 35 sene önceki yeşil Çubuk"un durumu. Aradan geçen bunca zamandan sonra bunları neden anlatıyorum? Evet şimdi o günlerden eser yok. Benim Çubuktan ayrı kaldığım özellikle son 15-20 yılda ilçemiz çok değişmiş. Eski toprak damlı evlerin yerinde 5-6 şar katlı binalar yükselmiş. Yeni yeni caddeler, bulvarlar oluşturulmuş. Sokaklara varıncaya kadar her taraf asfaltlanmış veya parke taşlarla kaplanmış. Çubuk 1980"li yılların 20 bin nüfuslu mütevazi kasabası olmaktan çıkıp 100 bini aşan nüfusuyla metropol ilçe olmuş.
Olmuş ama büyürken bir çok güzelliğini de maalesef kaybetmiş. Kurban tepesinden bakıldığında yemyeşil bahçeler içinde şirin evleriyle tebessüm eden yeşil Çubuk gitmiş yerine betonlara bürünmüş asık suratlı binalarla dolu bir ilçe gelmiş. Bahçelerdeki ağaçlar sökülüp binalar dikilirken bir standart ta gözetilmemiş. Parası olan kafasına göre yapmış yapacağını.
Bunun yanında güzel şeyler de olmuş. Çay üzerine yapılan yürüyüş yolları ve parklar betonarmeye gömülen Çubuk"u birazcık olsun rahatlatıp ayrı bir hava katmış. Mahalle aralarına küçük de olsa çocuk parkları serpiştirilmiş. Caddeler ve bulvarlar ağaçlandırılmış. Yok edilen yeşillikler bir nebzecik olsun telafi edilmeye çalışılmış.
Üniversite tahsilim ile birlikte 20 yıla yakın zamandır yaşamımı Çubuk dışında sürdürüyorum. Memleketime yılda en fazla 5-6 gün yaz tatilinde, sürekli olmasa da birkaç gün bayram tatillerinde gidebiliyorum. Ama her gidişimde Çubuğa girerken heyecanımı bastıramayıp, kalp atışımdaki ritim değişikliğini hep hissederim. Güldarpı"dan itibaren "acaba bu yıl ne değişiklikler olmuş" diye yol kenarlarına daha bir dikkatle bakarım. Fırsat buldukça çocukluğumda gezdiğim sokakları gezer, Kurban tepesinden Çubuk"u seyrederim.
Şimdi bir seçim arifesindeyiz. Beş yıl boyunca hizmete talip olan başkan adaylarından bir Çubuklu olarak elbette beklentilerim var. Artık ilçeme her gittiğimde yolların Bağdat sokakları gibi değil Bağdat Caddesi (İstanbul"daki) gibi olmasını istiyorum. Çocukluğumuzda övündüğümüz içme suyumuzun tekrar eski tadını bulmasını arzu ediyorum. İnanın ki 15 milyonluk İstanbul"un musluklarından akan su bile benim memleketimin sularından daha tatlı ve güzel kokulu. Yatırımlar yapılırken mahalle farkı gözetilmesin. Çok yerde ara sokaklara varıncaya kadar parke taşlarla yollar kaplanmışken benim Barbaros Mahallesi"ndeki ana yolun hala stabilize olmasını anlayışla karşılayamıyorum. Güzel caddeler yapsanız da alt yapı uygun değilse kışın çamurdan yazın tozdan kurtulmazsınız. Artık Çubuk"u bir ilçe olarak değil, Anadolu"daki bir vilayet gibi görmenin ve ona göre plan yapmanın vakti geldiğine inanıyorum.
Netice-i kelam ben ilçemin adının ve itibarının tekrar eski günlerdeki gibi güzelliklerle anılmasını istiyorum. Yaşadığımız iletişim çağında artık hiçbir şey yerinde kalmadığını hepimiz biliyoruz. İstanbul"da bile “Neler oluyor sizin Çubuk"ta” sorularıyla sık sık karşılaşmak istemiyorum artık. Hangi partiden kim aday olursa olsun benim istediğim Çubuk için en iyisi başkan olsun. 

                                                               Mükremin Albayrak,

                                           Zaman Gazetesi Başbakanlık Muhabiri, İstanbul