GEÇ KALDIM
Bugün yine geç kaldım
Yine saat geç vakti vurdu
Yine açık kalmış pencere
Yine hüzün girdi içeri,
Bugün yine geç kaldım,
Geciktim saatlere, her yere, herkese
Saat yalnızlığı vurdu,
Saat kimsesizliğimi hatırlattı
Yine geç kaldım
Geçti gitti ömürden bir gün daha
Geçti gitti
Ağaçlar yapraklarını yine zamansız döktü
Bugün yine içim sızladı
Sokaklara attım kendimi
Dar geldi
Kötüler yine kahkahalarla güldü bugün
Bir çentik daha attılar takvimlerine
İçimdeki acı dinmedi yine bugün
İlaçlar tesir etmedi,
Başımın ağrısı hiç geçmedi
Uykumu alamadım yine bugün
Hatta hiç uyumadım ki.
Bugün hiç yeni bir şey öğrenemedim
Beynim zaten öylesine doluydu ki
Geç kalmışlığımla.
Yine kana kana su içemedim musluktan
Nedendir bilmem susamıyorum bu günlerde
Yaşamak için bir tabak yemek yedim
Ama tadını hissedemedim
Ne yedim ne yemedim.
Bugün yine çok keşke dedim
Ne olurdu bu sözü hiç öğrenmeseydim.
İyilik güzellik nerde bugünde göremedim
Bugün radyoda yine hüzünlü şarkılar çaldı hep
Ben tüm şarkılar bana yazılmış gibi dinledim
Dostlarım aramadı bugün
Belki de çok işleri vardı
Unutmamışlardır bilirim beni
Hiç hediye veremedim bugün
Belki eylülde benimde unutulur doğum günüm
Ben bugün kimin doğum günü bilmiyorum
Ya da unuttum.
Sokaktan gelen egzoz dumanından başka
Koku duyamadım bugün
Vazoda duran gülü koklayım dedim
Dikeni battı vazgeçtim.
El ayak çekilmiş
Sessizlik kol geziyordu bugün
Geçen yaz hiç pikniğe gitmedim
Şimdi kızdım kendime
Neden gidip doğayla bütünleşmedim
Toprakta çıplak ayakla gezmedim.
Düşündüm tutmadığım söz var mı diye
Aklıma geldi yine kendime kızdım
Ben bugün kendime verdiğim sözü unuttum
Hani hiç umudumu yitirmeyecektim
Bütün bu yazdıklarımı
Hissetmemek için kendimi frenleyecektim.
Biliyorum ki umutlar benim
Yarınlar benim
Kendimden özür dilerim
Verdiğim söze sadık kalıp
Simdi, hemen şimdi
Bugünü yeniden kucaklayacağım.
Bugün benim, yarında
Öyleyse
Merhaba yeni, taze, mutlu, umutlu
Bugüne ..
Tüm bu yazılanlarda kaç kişi kendini buldu? Kaç kişi kendisi ile yüzleşti, ben ben diye söylenenleri duyar gibiyim. Hepimizi anlatıyor bu satırlar, insan olan, yaşayan, bende varım diyen herkesi. Hayat herkesin yaşadığı hayat. Kimi biraz daha mutlu, kimi daha mutsuz. Ama insanız, etten kemikten. Hüzünde, acıda, mutluluk da, sevinçlerde bizim için. Ama unutmamamız gereken en önemli şey UMUT da bizim için