Bundan sanırım 8 yıl önce olacak. Tanıştığım Arabistanlı bir iş adamıyla sohbet ediyoruz. Hac deneyimim taze olduğundan, -“Sizdeki sosyal hayatı oldukça dindar gördüm.” Dedim. Medine’de insanların hayatlarını beş vakit namaza göre planlamalarından etkilendiğimi söyledim. Sonra da bazı haberlerde, oralarda içten içe çürümeler olduğu, yeraltında Batı tarzı eğlencelerin yayıldığı yönündeki haberlerin doğru olup olmadığını sordum.
Bilhassa gençliğin içten içe bozulduğunu, Batılılar gibi yaşantının patladığını söyledi. Bunun sebepleri arasında da ülkede porno dâhil her türlü rezil kanalların izlenebildiği uyduların kullanım çokluğunu dile getirdi. Dışarıdan pek de dindar görünen Arabistan gençliği bile Batının her türlü kanalını izliyorsa vay bu Müslümanların haline… Eyvah dedim o zaman. O günden bakınca bu günler görülebiliyordu çünkü. Sonrasında Araplar arasında nam salan şu fuhuş, sapkınlık, ahlaksızlık teşvikiyle dolu Türk dizileri yok mu? Ne feci bir utanç oldular ümmet için.
Şimdilerde çocuklar bombalanırken bağırıyoruz… Ey Müslümanlar neredesiniiiiz? Ey devletler? Ey polikitacılaaaar! Ahlakımızla iffetimizle alay edilirken neredeydik şimdiye kadar. Haşlak kurbağa hikâyemizi hatırlıyor musunuz? Tepkimiz boşuna. Daha büyük gelecekler mazlumların üzerine… Bir avuç yürekli insan da bağırıp çağırabilecek, bir şeyler yapmaya çırpınacak. İçimizden ele geçirildik. Çoktan yürekleri fethettiler. Hem de çoğumuzu. Batı medeniyetinin bulaştığı bütün bir islam ümmeti bu durumda. Ne olacak? Bu tükenmiş takatimizle zulmü nasıl durduracağız?
Kızıl Deniz ile Firavun orduları arasında çaresizce sıkışan Musa aleyhisselam ile halkını mucizeyle kurtaran Cenabı Allah bizi de kurtarabilir. Ama o kurtuluşa layık bir millet miyiz gerçekten? Öyle bir kurtuluş yardımını alacak bir ahlaka ve imana sahip miyiz? Değilsek tövbe edebilecek miyiz? Siz söyleyin. Benim kafam karışık. Muhammed Bozdağ