Aktepe, Çubuk’tan Karagöl’e giderken menzilin tam ortasında sağ tarafta yer alan beyaz renkli, 1850 metre rakımı olan en yüksek tepelerden biri. Kuruçay ile Mahmutoğlan köyleri arasında kalıyor.

Bu dağın tepesinde 3.500 yıllık bir Hitit kalesinin harabeleri duruyor. Dağlar sadece Güneydoğu’da, Doğu Anadolu’da yok. Ankara’ya 60 km mesafedeki Aktepe gibi, çıkılacak dağlar onun yamaçlarındaki gibi mağaralar, derin vadiler Orta Anadolu platosunun her yerinde var. Lüzum olursa çıkmak için.

Aktepe’ye sırtını dayamış olan Kuruçay, benim annemin köyü. Geçmişi 15. yüzyıla kadar uzanan bu Oğuz köyünün mezarlığında benim ceddim ve 21 yaşında kaybettiğim kardeşim yatıyor. Lise yıllarında iki uzun yazı bu köyün bahçelerinde, tepelerinde geçirmiş, her köşe bucağını tanımıştım. Allah için güzel bir köy, insanları da öyle; dürüst, vefakâr ve çalışkan. Ekmeklerini taştan çıkartıyorlar. Anadolu’nun her yöresinde köyler boşalırken, Kuruçay emeğiyle direniyor. Her yıl 3 bin ton civarında ürettikleri vişne, bir o kadar da Ankara Armudu diye bilinen Kış Armudu ile tepelerin, taşların, kayaların arasında binbir emekle ıslah ettikleri bahçelerden geçimlerini temin ediyorlar. Taş ve Kaya; köyün ahalisinin yarısının soyadı bu zorlu coğrafyada emekleri ile biçim verdikleri nesneden geliyor.

Beş asırlık Kuruçay, bugün büyük bir tehlike ile karşı karşıya. Büyükşehir Belediyesi’nin projesi ile Aktepe’ye bir taş ocağı kurulması planlanıyor. Bu taş ocağında asfalt yapımında kullanılan maddeler üretilecekmiş. Sorun, çıplak gözle görülecek kadar açık: Taş ocağı faaliyete geçtiği zaman Kuruçay ve Mahmutoğlan köylerinin su havzaları yok olacak ve vişne, kiraz, armut bahçeleri kalın bir kalker tozu tabakasının altında kaybolacak. Bu iki köyün sınırlarını da aşan geniş bir bölge için tam bir doğa felaketi. Taammüden işlenmiş bir cinayet. Bahçeler yok olacak, geçim kaynakları kuruyacak, insanların sağlığı bozulacak ve köyler mecburen terk edilecek. Ne için? Veya neden Aktepe? Tek sebep: Asfalt malzemesini ana merkezlere nakliyeden kazanarak bir-iki kuruş daha ucuza mal etmek için. Ankara’nın, ta Çankırı’ya kadar uzanan geniş bir bölgenin her tarafı pembe taş ve kalker. Yerleşim ve tarım alanları dışında Aktepe’ye muadil binlerce yer var. Ama o bir-iki kuruş var ya? Ufukta bir engel görülmeyince demek ki birilerinin gözü o bir-iki kuruştan başka hiçbir şey görmüyor. Köylülerin tepkisi üzerine ÇED raporunun birdenbire değişmesi, derin bir tezgâhın işareti olarak görülüyor.

İstanbul’u gökyüzüne doğru çirkin gökdelenlerle donatanlar da o bilindik bir-iki kuruş hırsına koca şehri kurban edenler değil miydi? Kuzguncuk’ta oturduğum yerden Beyazıt Kulesi ile Beyazıt Camii’nin arasında bir ilkellik abidesi gibi ta Zeytinburnu’ndan yükselen o kuleye bakarken, insan atalarından utanıyor. Mehmet Kamış, odasının penceresinden bana gösterdiği yeri dün köşesinde yazdı: Yenibosna’nın tek-biricik yeşil alanına bir otopark inşa ediliyor. Vahşi kapitalizm doludizgin at koşturuyor. Vandallar işlerini yıkarak değil, daha beteri yeşilin yerine bina yaparak icra ediyor. Cumhurbaşkanı iktidarın denetiminin, her demokrasinin en temel sorunu olduğunu hatırlatıyor. Sadece hükümeti veya belediyeleri değil, durumdan vazife çıkartan fırsatçıları, nakliyeyi bir-iki kuruş ucuza mal etmek için Aktepe’ye gözlerini dikenleri de denetlemek lâzım. Peki nasıl? Gerekiyorsa dağa çıkarak.

Söz konusu olan vatan savunması. Ecdadımın mirası olan toprağı sadece düşmana karşı değil, fırsatçılara karşı da savunmakla mükellefim. Bu yaz, Kuruçay’ın gençlerini kanaat önderimiz Recep Taş ile birlikte örgütleyip hemen yanı başımızdaki dağa, Aktepe’ye çıkacağız. Maksadımız vatanımızı savunmak; hukukumuzu korumak kaydıyla her türlü müzakereye açığız.