PSİKOLOJİMİZ BOZULDU
PSİKOLOJİMİZ BOZULDU
Çok eskidenmiş, güven kelimesinin anlamı gerçek manada kullanılırmış. Şimdi güven diye bir kelime kaldımı lügatlarımızda.
Kendi adıma söylemem gerekirse, ben artık kimseye kolay kolay güvenemiyorum Eskiden insanlar birbirine güvenirmiş, güvenirdi. Komşu komşuya rahatlıkla anahtarını bırakır, hatta çocuğunu emanet eder, gözü arkada kalmazdı. Kapılar böyle sıkı sıkı kilitlenmezdi. İnsanlar komşularından, sokaktaki insandan, hatta ailesinden kendisine zarar gelebileceğini düşünebilir miydi?
Paranoya olduk toplumca, bende dahilim bu guruba.
Kapı üç kez kilitlidir her zaman, sürgüsü kapalı, üç beş sene öncesine kadar böyle değildim. Hatta evime hırsız girdiğinde bile(hem de iki kez) bu kadar psikolojim bozulmamıştı.
Şimdi televizyon kanalları, gazeteler cinnet geçirenlerin, birbirini öldürenlerin, ailelerini katledenlerin, kaçırılan ve günler sonra ölüsü bulunan çocukların, evladını öldüren annenin (anne denirse), tecavüzlerin haberleri ile dolu iken, nasıl rahat rahat uyuruz, nasıl güveniriz insanlara.
Nereye gidiyor insanlık, nasıl bir dünya bırakıyoruz çocuklarımıza. Hep ilerlemek isteriz ya, keşke bu güven konusunda gerilesek. Eski günlere gidebilsek.
Kapımızı kilitlimi diye defalarca kontrol etmekten kurtulsak, televizyonu açtığımızda kan ve şiddet haberleri duymasak.
Keşke demeyi hiç sevmem ama, KEŞKE güvenebilsek, huzur tekrar çalsa kapımızı. Toplum olarak huzursuzuz. Endişeliyiz.
Ana kucağındaki gibi huzura ve güvene inşallah tez zamanda kavuşuruz. Buna çok ihtiyacımız var.
