Kendimi bildim bileli aynı nakaratın tekrar ettiğini görüyorum. Hani pop şarkıcılarının ucuz şarkıları gibi. İki mısra söz vardır. Ondan sonra aynı şeyi söyler dururlar. Ama işin ilginç yanı şarkı söylüyor imajı verirler ve ekranlarda boy gösterirler.

Çubuk için bir şey söylüyor gibi yapanların durumu bunlardan farksız.

Efendim arz edeyim;

Çubuk hizmet almıyor,

Çubuk"tan bir milletvekilimiz bile yok,

Ankara"da milletvekili olmayan tek ilçe biziz,

Daha dün bize bağlı olan Akyurt bizi geçti…vesaire

Yani Akyurt"u bilmesek nerdeyse biz bile inanacağız bu hurafeye!

Her ne olursa olsun göz görmek istediğini görüyor. Aslında durumun özeti şu;

Ne gördüğünden ziyade nereden baktığını önemli.

Şunu artık kabul edelim, Çubuk Ankara"nın merkezi değil efendiler. Çubuk Ankara"nın merkezi ilçesi.

Efendiler!

İnsanın iki gözü var. Ey gözünü sevdiğim! SOL gözün olumsuzlukları görüyor da, sağ gözüne tavukkarası mı indi?

Neden görmek istemiyorsunuz.

Elbette sıkıntılar var. Ama başınızı kaldırın bakın! İyi bakın yolun sağında kocaman hastane göreceksiniz Ve başınızı çevirin bir daha bakın. Yeni yapılan yol, yeni açılan okullar göreceksiniz.

Gaz"ı görmek biraz zor, onu da koklarsınız!

Artık mucize beklemekten vazgeçelim. Bir anda her şeyin değişmesini beklemek iyi niyetli veya akıllıca bir şey olmasa gerek.

Hepimiz isteriz Çubuk için daha güzel şeyler. Hepimiz farklı renklerdeyiz, farklı hislerdeyiz. Lakin sarı da olsak, mavi de olsak farklılıklarımızı bir kenara koyarak birleşip yeşil olmayı biliriz.

Bırakalım sadece taşla, kaldırımla uğraşmayı.

Yüksek fikir ve idealler uğruna güzel ilçemize bir bakış açısı kazandırmaya çalışalım.

Bir kültür ve medeniyet şehri olması için tarihten aldığımız referanslarla onu imar etmeyi düşleyelim.

Bunun için önce taş değil, insan diyelim…

Doğru oturup doğru konuşalım. Çünkü yamuk bir insandan doğru fikirler asla çıkmaz.

Çubuk"lu bürokrat, Çubuk"lu milletvekili olduğunda mucizeler mi yaratacaklar. Yoksa canınız mecliste yemek yiyecek milletvekili mi istiyor!

Oysa asıl derdimiz başka olmalı.

Nitelikli insan sorunu. İnanın bu sorun çözülürse Çubuk"un sorunları kendiliğinden çözülecek.

O yüzden maskeler düşürülmeli ki yüzler açığa çıksın.

O zaman ne hakikat ne hurafe biliriz. Padişahı da soytarısını da yakinen tanırız.!

Şimdilik maskelerine rağmen emarelerinden tanıyoruz onları.

Sloganları aynı: “Beni herkes sever, herkesle anlaşırım”

Hele dilleri; “müdürüm, başkanım, amirim…” Sanki 99 tesbih çekiyor mübarekler!

Avuç avuç da mavi boncuk dağıtıyorlarmış rivayete göre!

İster “münafık” deyin ister “bukalemun”.İsterseniz biraz entel takılın “pragmatist” deyin.

Bunlar her yerde… Her makamda.

Söyledikleri de kalıp ve sığ şeyler.

Ve hepsinin ruhu açtır, hastalıklı.

Bunları görünce insanın hayatı maskeli bir baloya benzetesi geliyor.

Sahte işler, uyduruk projeler, sırıtmalar, sahte iltifatlar, yağcılıklar, fakirleşmiş ruhlar, kandıran gözler…

                                                                       Erdem Yazaroğlu